ÇANAKKALE ŞİİRLERİ

Sayfamızda Çanakkale ile ilgili şiirler, çanakkale şiirleri, çanakkale 1915, çanakkale çanakkale şiiri, çanakkale şiirleri, çanakkale türküsü yer almaktadır.

ÇANAKKALE ŞİİRLERİ

Çanakkale  

Savaşmak için değil koşmaları 

 Şehit olmaya koşuyor her biri 

 Boşuna değil coşmaları 

 Onları coşturan aziz milleti 

 Askerler neredeyse kucaklaşacak 

 Siperler o kadar yakın ki kendilerine 

 Mermiler geçecek delik bulacak 

 Çarpmamak için birbirine 

 Atam çelik gibi bakıyor düşmana 

 Sıkıysa gelin alın toprağımızı 

 Arkası sağlam, bakmıyor arkasına 

 Dalgalatarak geliyor yiğitler bayrağımızı 

 Haykırışlar, feryatlar, nidalara karışmış 

 Kurşun yarası bile hissetmezler 

 Kader, Mehmed’ime ölmek yazılmış 

 Bu koca yürekler asla pes etmezler 

 Saçılmış tohum gibi ölü bedenler 

 Birbiri üstüne yatıyor mehmetler 

 Sulanmış kanlarla topraklar, tepeler 

 Çıkacak, yeşerecek ağaçlar, verecek meyveler 

  

Muhterem Aslan 

ÇANAKKALE ŞİİRLERİ

Çanakkale Geçilmez  

  

Şeytanlar birleşerek dört bir koldan sardılar 

 Türk'ü tanımadılar, kolay lokma sandılar. 

 Göz koymuşlar alçaklar meğerse yurdumuza 

 Kürt 'ü Çerkez 'i Laz 'ı koştuk omuz omuza. 

 Girdiler boğazlara, kendilerinden emin 

 Düşünmedi küstahlar, bu millet etmiş yemin. 

 Boğazlar ki Vatanın vazgeçmez tapusudur 

 Asla Geçilemeyen güvenlik kapısıdır. 

 Etten duvar Mehmetçik tek vücut ve tek yürek 

 Düşmana karşı durdu; " Allah Allahdiyerek.. 

 Öyle çetin savaş ki, kol, gövde, bacak yerler 

 Gökten mermi yağıyor, kanla dolmuş siperler. 

 Adeta mahşer yeri candan serden geçilmiş 

 " Ya İstiklal Ya Ölümdiye kasem içilmiş. 

 Aslan Seyit onbaşı; bir orduya bedeldi 

 Attığı o dev mermi koca gemiyi deldi. 

 Düşman gemisi battı boğazda yavaş yavaş 

 Şükürler olsun Rab`bim kazanılmıştı savaş 

 Allah`ın bir lütfu bu şaştı tüm Dünya alem 

 Nasıl anlatabilsin yazamaz susar kalem 

 Üçyüz bin şehit verdik, düşün bir dile kolay, 

 Var mı eşi benzeri var mı böyle bir olay. 

 Türk Milleti minnettar tarih yazdı yiğitler 

 Bu ne büyük destandır ölmez aziz şehitler. 

 Ey kudurmuş küstahlar " Türk'e kefen biçilmez

 Aklınızda bulunsun " ÇANAKKALE GEÇİLMEZ". 

  

Turgay Ata

ÇANAKKALE ŞİİRLERİ

Çanakkale Şehidlerine  

  

Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi?

 En kesif orduların yükleniyor dördü beşi,

 Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya

 Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya.

 Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı!

 Nerde -gösterdiği vahşetle- "Bu bir Avrupalı!"

 Dedirir: Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi,

 Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi!

 Eski Dünya, Yeni Dünya, bütün akvâm-ı beşer,

 Kaynıyor kum gibi... Mahşer mi, hakikat mahşer.

 Yedi iklimi cihânın duruyor karşısında,

 avustralya'yla beraber bakıyorsun: Kanada!

 Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk;

 Sâde bir hâdise var ortada: Vahşetler denk.

 Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ...

 Hani, tâ'ûna da zuldür bu rezil istilâ!

 Ah, o yirminci asır yok mu, o mahhlûk-i asil,

 Ne kadar gözdesi mevcud ise, hakkıyle sefil,

 Kustu Mehmetçiğin aylarca durup karşısına;

 Döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına.

 Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz...

 Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz.

 Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbâb,

 Öyle müdhiş ki: Eder her biri bir mülkü harâb.

 Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı;

 Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı;

 Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;

 Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.

 Yerin altında cehennem gibi binlerce lâğam,

 Atılan her lâğamın yaktığı yüzlerce adam.

 Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer

 O ne müdhiş tipidir: Savrulur enkâz-ı beşer...

 Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak,

 Boşanır sırtlara, vâdilere, sağnak sağnak.

 Saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller,

 Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller.

 Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere,

 Sürü halinde gezerken sayısız tayyâre.

 Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler...

 Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler!

 Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından;

 Alınır kal'a mı göğsündeki kat kat iman?

 Hangi kuvvet onu, hâşâ, edecek kahrına râm?

 Çünkü te'sis-i İlâhî o metin istihkâm.

 Sarılır, indirilir mevki'-i müstahkemler,

 Beşerin azmini tevkif edemez sun'-i beşer;

 Bu göğüslerse Hudâ'nın ebedî serhaddi;

 "O benim sun'-i bedi'im, onu çiğnetme" dedi.

 sım'ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek:

 İşte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmeyecek.

 Şûhedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar...

 O, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar...

 Vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,

 Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor!

 Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!

 Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer.

 Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid'i...

 Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi.

 Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?

 "Gömelim gel seni tarihe" desem, sığmazsın.

 Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb...

 Seni ancak ebediyyetler eder istiâb.

 "Bu, taşındır" diyerek Kâ'be'yi diksem başına;

 Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına;

 Sonra gök kubbeyi alsam da ridâ namıyle,

 Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmıyle;

 Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan,

 Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan;

 Sen bu âvizenin altında, bürünmüş kanına;

 Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına,

 Türbedârın gibi tâ fecre kadar bekletsem;

 Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem;

 Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana...

 Yine bir şey yapabildim diyemem hatırana.

 Sen ki, son ehl-i salibin kırarak salvetini,

 Şarkın en sevgili sultânı Salâhaddin'i,

 Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran...

 Sen ki, İslâm'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran,

 O demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın;

 Sen ki, ruhunla beraber gezer ecrâmı adın;

 Sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksın... Heyhât!

 Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât...

 Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,

 Sana âguşunu açmış duruyor Peygamber. 

  

Mehmet Akif Ersoy  

ÇANAKKALE ŞİİRLERİ

18 MART ÇANAKKALE

 BuIutIar sarmıştı her yanı,

 Kapkara bir geceydi,

 Yağmur,bardaktan boşaIırcasına,

 Sağnak gibi yağıyordu,

 Yedi düveIin gemiIerinden yükseIen,

 Top,tüfek sesIeri,

 Her yanı inIetiyordu,

 Mustafa KemaIin askerIeri,

 AsIanIar gibi dövüşüyordu,

 Ve ÇanakkaIe kahramanca,

 Düşmana seIam veriyordu,

Kükrüyordu tepeden,

 Mustafa KemaI,

 Vatanıma ayak basacaksa düşman,

 Yaşamanın ne gereği var,

 En son nefer öIünceye kadar,

 Dövüşeceksiniz asIanIar,

 Görecek bütün dünya,

 Ne asIanIar doğururmuş,

 EmineIer,HatçeIer,AyşeIer,FatmaIar.

AIi Osman YıImaz

ÇANAKKALE ŞİİRLERİ

ÇANAKKALE DESTANI

 YıI 1915

 18’indeyiz Martın.

 Kendine geI biraz!

 Pek tekin değiIdi 

 ÇanakkaIe’nin suyu,

 GeçiImez bu boğaz…

 GeçiImez bu boğaz…

 Bizi

 Ne topun yıIdırır,

 Ne kurşunun.

 Çünkü artık

 BaşIadı cengimiz.

 Er meydanında buIunmaz dengimiz…

 Sen misin Mustafa KemaI’im iIeri diyen?

 İşte fırIadık siperden.

 Sırtına yükIenmiş kahraman

 Seyit 276 kiIoIuk mermiyi,

 Koşuyor bataryasına ateşIer içinden.

 Bu mermi denizIere gömecek EIizabet’i Buvet’i…

 Yanıyor bugün AnafartaIar yanıyor,

 DenizIer yanıyor,

 DağIar yanıyor.

 Zafer bizimdir artık

 Düşman zırhIıIarı batıyor…

 Türk’üm,

 Muzaffer oIarak doğmuşuz bir kere.

 Bir karış toprak uğruna Kimimiz şehit oIuruz.

 Kimimiz gazi.

 Hiç değişmez bu yazı.

 Dünyada her yer geçiIir beIki

 Lâkin geçiImez ÇanakkaIe Boğazı..

Fahri ERSAVAŞ

BİR YOLCUYA

 Dur yoIcu! biImeden geIip bastığın

 Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.

 EğiI de kuIak ver, bu sessiz yığın

 Bir vatan kaIbinin attığı yerdir.

Bu ıssız, göIgesiz yoIun sonunda

 Gördüğün bu tümsek, AnadoIu’nda

 İstikIaI uğrunda, namus yoIunda

 Can veren Mehmet’in yattığı yerdir.

Bu tümsek, koparken büyük zeIzeIe,

 Son vatan parçası geçerken eIe,

 Mehmed’in düşmanı boğduğu seIe

 Mübarek kanının akıttığı yerdir.

Düşün ki, haşr oIan kan, kemik eti

 Yaptığı bu tümsek, amansız çetin

 Bir harbin sonunda bütün miIIetin

 Hürriyet zevkini tattığı yerdir.

Necmettin HaIiI ONAN

ÇANAKKALE ŞEHİTLERİ

 Bomba şimşekIeri beyninden inip her siperin

 Sönüyor göğsünün üstünde o arsIan neferin.

 ÖIüm indirmede gökIer, öIü püskürmede yer,

 O ne müthiş tipidir, savruIur enkazı beşer.

Boşanır sırtIara, vadiIere, sağnak sağnak.

 Kafa göz, gövde, bacak, koI, çene, parmak, eI ayak

 VuruIup, tertemiz aInından, uzanmış yatıyor,

 Bir hiIaI uğruna yarap ne güneşIer batıyor.

Ey bu toprakIar için toprağa düşmüş asker

 Gökten ecdat inerek öpse o pak aInı değer.

 Sana dar geImeyecek makberi kimIer kazsın?

 GömeIim geI seni tarihe desem sığmazsın.

Mehmet Akif ERSOY

YİĞİDİM / ŞEHİDİM

 Vatanın uğrunda can veriIince

 Rabbin huzurunda can diriIince

 Her şey diIe geIir sur üfIenince

 Toprak şöyIe söyIer diIe geIince

BakmakIa biIinmez kıymetim

 Her karşı toprağım kutsaIdır benim

 Uğruma binIerce şehitIer verdin

 AI kanIa yazıIdı tarih defterim

VuruIup koynumda yatan yiğidim

 Kıyamette eIbet sana şahidim

 Bu vatan uğruna gitti gençIiğin

 GökIerden veriIdi rütben şehidim

Vatan bir cehennem gibi yanıyor

 Dünya bizi mağIup oImuş sanıyor

 Suskun duran miIIet bir uyanıyor

 İttifakIar Mehmetçiği tanıyor

KahramanIar burda çoktur seçiImez

 ŞehitIik şerbeti koIay içiImez

 Bir nefes anında umman geçiIir

 BiIinir ki ÇanakkaIe geçiImez

Burası TürkIerin ebedi yurdu

 Her Mehmet bir tabur düşman vurdu

 BöyIece tüm dünya şanın duydu

 Yedi DüveI mecbur seIama durdu

DinIe beni dinIe anIa ey gencim

 YiğitIer koynumda artar direncim

 Atanın yazdı takvime göre

 SeninIe akranım ben de çok gencim

HuzurIa şad oIsun ruhu atanın

 Pişman oIdu soyu bana çatanın

 Sonsuza dek sana kutsaI vatanım

 (Bu)Övünç binIerce kefensiz yatanın

Ey gencim ecdadın bedeI ödedi

 Uğratma namerdi yurduma dedi

 Üzme sen Ata’nı incitme emi

Görevi iIahi biIincindendi

 Şöhreti saygıyIa söyIenip geIdi

Zeki İ. KIZILIŞIK

KOCA SEYİT

  

Cenkte bayraklaşıp candan söylenen

 Bir Seyit anlatılır, bizde bir Seyit.

 Hikmet Huda’nındır bilir inanan

 Kolay anlatılmaz, sözde bir Seyit.

 Katıldı savaşa o genç çağında,

 Bir vatan aşkıydı, yanan bağrında

 Bütün bir milletin öz dimağında,

 Kazılmış yaşıyor, izde bir Seyit.

 Bir sırdır çözemez ilim de fen de

 Cevabı saklıdır, sağlam imanda

 Topu namlusuna sürdüğü anda,

 Zaferi görmüştü, gezde bir Seyit.

 Şimşekti gürleyen Seyit’ in sesi

 Boğazı doldurdu, düşman kellesi

 Hedefi vurunca, topun güllesi

 O günden beridir, gözde bir Seyit.

 Tükenen umudu var etti o gün

 Meydanı düşmana dar etti o gün

 Bütün gönüllerde yer etti o gün

 Milli benlikteki, hazda bir Seyit.

 Akıl çözemiyor, ince noktayı

 Neydi kaldıran ki üç yüz okkayı

 Savaşa konulan bu son noktayı

 Seyretti siperden tozda bir Seyit.

 Bilirsen tarihin sana öğüttür.

 Ceddin kahramandır, neslin yiğittir.

 İspatı Havran’da Koca Seyit’tir.

 Maya Türk mayası, özde bir Seyit.

 Bu cihanda yoktur, Türk yurdu gibi

 Yüksek yaylaların bozkurdu gibi,

 Tek başına koca bir ordu gibi 

 Bulunmaz emsali, yüzde bir Seyit. 

  

Ali İhsan Gürbüz  

18 Mart Çanakkale  

  

Bu vatan uğruna binlerce mehmet 

 Çanakkalede bircan olduğu gündür 

 Anafartalarda conk bayırında 

 Binlerce çiçegin solduğu gündür 

 Ne silah ne bomba kar etti bize 

 Mehmetcik önünde çöktüler dize 

 Düşman ordusunu döktük denize 

 Derelerin kanla dolduğu gündür 

 Pınarlar kan akar damla içilmez 

 Yiğidin şanına kıymet biçilmez 

 Dünya duysun çanakale geçilmez 

 Zafer türküsünün çaldığı gündür 

 İki yüzelli bin şehit kanı var burda 

 Aziz ecdadımın canı var burda 

 Yüce milletimin şanı var burda 

 Dünyaya namını saldığı gündür 

 Medeniyet diyen batı güçleri 

 Hile aldatmaca asıl işleri 

 Birkezdaha boşa çıktı düşleri 

 Aslan pençesinde kaldığı gündür 

 Koca seyit mehmet çavuşumuz var 

 Cihanı düşmana eylediler dar 

 Coşkunoğlu bize tek vatandır yar 

 Düşmanın dersini aldığı gündür

  

Ozan Erol Coşkunoğlu


ÇANAKKALE ŞİİRLERİ